مرور صورت‌های مالی بانک‌ها در سال‌های ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ نشان می‌دهد بخش قابل توجهی از سود خالص بانک‌ها از محل سود تسعیر ارز و ارزش‌گذاری دارایی‌های ارزی تأمین شده است. این سودها اغلب نقدینگی عملیاتی ایجاد نمی‌کنند و در صورت کاهش یا تثبیت نرخ ارز، به راحتی می‌توانند به زیان تبدیل شوند.