قطع برق، تهدیدی جدی‌تر از گرانی برای صنعت سیمان
به گزارش پایگاه خبری سرمایه و بورس، بازگشت محدودیت‌های برقی از ابتدای مردادماه بار دیگر صنعت سیمان را در معرض چالش‌هایی جدی قرار داده و نگرانی‌ها نسبت به اختلال در تولید و احتمال جهش دوباره قیمت‌ها را افزایش داده است. در حالی‌که بازار در ماه گذشته با کاهش محدودیت‌های برق به آرامش نسبی رسیده بود، از ابتدای مرداد زنگ خطر برای کارخانه‌های سیمان مجدداً به صدا درآمده است.
بازگشت خاموشی‌ها و تهدید چرخه تولید
در خردادماه، با تصمیم مشترک وزارت صمت و وزارت نیرو برای کاهش فشار بر تأمین برق صنعت سیمان، بسیاری از کارخانه‌ها به مدار تولید بازگشتند و قیمت هر کیسه سیمان از سطوح بالای ۳۵۰ هزار تومان به زیر ۲۰۰ هزار تومان سقوط کرد. با این حال، کارشناسان همان زمان هشدار داده بودند که این کاهش، نتیجه یک سیاست موقت است و چالش‌های ساختاری همچنان پابرجاست.
اکنون علی‌اکبر الوندیان، دبیر انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان، اعلام کرده است که از ابتدای مردادماه خاموشی‌ها در کارخانه‌های سیمان شدت گرفته و محدودیت‌ها به‌طور متفاوت در واحدهای تولیدی اعمال می‌شود. برخی کارخانه‌ها چند روز در هفته به‌طور کامل برق ندارند و برخی دیگر با محدودیت‌های بین ۴۰ تا ۹۰ درصدی مواجه‌اند؛ به‌طوری‌که برخی واحدها برای حفظ تولید به شیفت‌های شبانه روی آورده‌اند.
فعلاً خبری از کمبود در بازار نیست
به گفته الوندیان، در حال حاضر کمبودی در عرضه سیمان یا جهش قیمتی گزارش نشده، اما انجمن برای جلوگیری از ایجاد التهاب در بازار، در حال مذاکره با وزارت صمت و وزارت نیرو برای تأمین حداقلی برق است. نکته قابل توجه آن است که محدودیت‌های جدید به‌صورت رسمی به انجمن اعلام نشده‌اند و تنها از طریق ابلاغ مستقیم به کارخانه‌ها اجرا می‌شوند؛ موضوعی که نگرانی‌ها در خصوص نبود سیاست‌گذاری شفاف را افزایش داده است.
تهدید اصلی: ناپایداری تصمیم‌گیری‌ها
بر اساس گزارش فعالان صنعت سیمان، مشکل اصلی تنها به هزینه‌های برق بازنمی‌گردد، بلکه ناپایداری در عرضه انرژی و تصمیم‌گیری‌های غیرشفاف، تولید را با اختلال مواجه کرده است. قطع برق بدون اعلام قبلی، تغییرات لحظه‌ای در جدول‌های تخصیص انرژی و نبود تفاهم‌نامه‌های پایدار میان وزارت نیرو و صنایع بزرگ، موجب شده تا برنامه‌ریزی تولید، تعمیرات، تأمین مواد اولیه و صادرات با اختلال جدی روبه‌رو شود.
سیمان، بی‌جایگاه در اولویت‌های انرژی؟
برخی کارشناسان انرژی نیز معتقدند که صنعت سیمان به‌رغم نقش کلیدی در زنجیره ساخت‌وساز، در تصمیم‌گیری‌های کلان حوزه انرژی از جایگاه باثباتی برخوردار نیست. نبود شفافیت در اولویت‌بندی تخصیص برق میان صنایع، باعث شده این بخش مهم اقتصادی، قربانی سیاست‌های کوتاه‌مدت و غیرقابل پیش‌بینی شود.
ورود بحث‌برانگیز بانک کشاورزی به سهامداری ایران‌خودرو
افزایش ۵۲ میلیارد تومانی هزینه انرژی فولاد مبارکه
چهار محور برای حل بحران انرژی صنایع
تحلیلگران بر این باورند که تداوم وضعیت فعلی تنها با اقداماتی موضعی قابل مدیریت نیست و راهکارهایی ساختاری برای عبور از این بحران لازم است. چهار محور پیشنهادی برای حل پایدار این چالش عبارت‌اند از:
طراحی نقشه راه ملی تأمین انرژی برای صنایع
برنامه‌ای مشترک میان وزارت نیرو، وزارت صمت و سازمان برنامه و بودجه برای تأمین برق و گاز پایدار با افق زمانی ۵ تا ۱۰ ساله که تضمین‌کننده استمرار تولید در صنایع انرژی‌بر از جمله سیمان باشد.
اصلاح نظام تعرفه‌گذاری انرژی
استفاده از مدل تعرفه‌گذاری پلکانی و مشوق محور، به‌گونه‌ای که واحدهای با بهره‌وری بالا مشوق بگیرند و صنایع با راندمان پایین به سمت نوسازی و صرفه‌جویی سوق داده شوند.
تثبیت مقررات صادراتی و بازار داخلی
تصمیماتی مانند الزام صادرات از مسیر بورس کالا باید در قالب سیاست‌هایی شفاف، پایدار و قابل پیش‌بینی برای تولیدکنندگان اجرایی شوند، تا امکان برنامه‌ریزی میان‌مدت و بلندمدت فراهم گردد.
توسعه زیرساخت‌های انرژی تجدیدپذیر
سرمایه‌گذاری در تولید برق از منابع تجدیدپذیر یا سیستم‌های تولید پراکنده می‌تواند فشار بر شبکه سراسری را کاهش داده و تاب‌آوری صنایع در مقابل بحران انرژی را افزایش دهد.
در شرایطی که کشور هر ساله با چالش تأمین برق در فصل تابستان مواجه است، به‌نظر می‌رسد راه برون‌رفت از مشکلات، نه در سیاست‌های مقطعی، بلکه در اصلاحات زیرساختی و برنامه‌ریزی کلان برای آینده صنعت و انرژی کشور نهفته است.
