افت تولید و فروش صنعت دوده در سال ۱۴۰۳؛ سودآوری در سایه رکود

به گزارش پایگاه خبری سرمایه و بورس، بررسی داده‌های ۱۳ سال گذشته نشان می‌دهد میانگین سالانه تولید سه شرکت بورسی صنعت دوده حدود ۸۴ هزار و ۷۴۵ تن بوده است. در سال ۱۴۰۳ مجموع تولید به ۱۴۳ هزار تن رسید که نسبت به سال قبل رشد ۲ درصدی داشت، اما در مقیاس بلندمدت بیانگر کاهش شتاب رشد است.
در سه‌ماهه نخست امسال، تولیدات نسبت به بهار ۱۴۰۳ افت ۱۳ درصدی داشت و به ۳۳ هزار و ۶۲۷ تن رسید. همچنین در چهار ماه نخست سال جاری تولید کل این صنعت با کاهش ۱۴ درصدی به ۴۳ هزار تن تنزل یافت. در میان سه شرکت بورسی گروه، «شکربن» کمترین افت را با کاهش ۳ درصدی تجربه کرده است.

افت فروش در بازار سرمایه

در کنار کاهش تولید، فروش شرکت‌های دوده نیز افت محسوسی داشته است. در سال ۱۴۰۳ فروش کل این صنعت به ۱۴۴ هزار تن رسید که تنها ۵ درصد بیشتر از سال قبل بود و از کاهش شتاب رشد فروش حکایت دارد.
در بهار امسال فروش شرکت‌ها نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۵ درصد کاهش یافته و به ۲۸ هزار تن رسیده است. همچنین در چهار ماه ابتدایی سال جاری، فروش صنعت با افت ۲۲ درصدی نسبت به سال قبل به ثبت رسیده است.

رکود در درآمد و تغییرات سودآوری

میانگین رشد درآمد صنعت دوده در ۱۳ سال اخیر سالانه ۴۷ درصد بوده است. اما در سال ۱۴۰۳ شتاب رشد درآمدی با افت ۱۳ درصدی مواجه شد و درآمد کل به ۸ هزار و ۴۵۲ میلیارد تومان رسید. در فصل بهار امسال نیز درآمد این صنعت در سطح ۲ هزار و ۷۰ میلیارد تومان بدون تغییر نسبت به بهار ۱۴۰۳ باقی ماند.
با این حال، شرکت «شدوص» توانست در چهار ماه نخست امسال درآمد خود را ۲۰ درصد افزایش دهد و به ۹۲۰ میلیارد تومان برساند.

درآمد ۱,۴۲۶ میلیاردی اخابر در مرداد؛ کاهش ماهانه، رشد نقطه‌ای

تقسیم سود ۸۱۰ ریالی پارتا در مجمع فوق‌العاده

از منظر سودآوری، میانگین حاشیه سود صنعت طی ۱۳ سال گذشته ۱۵ درصد بوده است. در سال ۱۴۰۳ این شاخص به ۲۱ درصد رسید و نسبت به میانگین تاریخی رشد داشت، اما در مقایسه با سال ماقبل افت ۵ درصدی را ثبت کرد. در بهار امسال حاشیه سود به ۱۹ درصد کاهش یافت.
«شکربن» با ثبت حاشیه سود ۲۴ درصدی در سال ۱۴۰۳ و ۲۵ درصدی در بهار امسال، سودآورترین شرکت صنعت لقب گرفت.

جایگاه صنعت دوده در ایران و جهان

صنعت دوده در ایران از دهه ۱۳۴۰ شکل گرفت و امروز ظرفیت تولید آن در سطحی است که کشور را به بازیگری منطقه‌ای بدل کرده است؛ هرچند فاصله با غول‌های جهانی همچنان قابل‌توجه است.
مصرف اصلی دوده در تایرسازی است، اما کاربرد آن در صنایع رنگ، چاپ، پلاستیک، لوازم آرایشی و فناوری‌های نوین همچون باتری‌های لیتیوم-یون و سلول‌های خورشیدی نیز رو به افزایش است.

دو چالش بزرگ؛ رقابت جهانی و محیط‌زیست

این صنعت در سطح جهانی با دو چالش عمده مواجه است: نخست، رقابت سنگین چین با ظرفیت‌های عظیم و قیمت‌های پایین؛ و دوم، نگرانی‌های زیست‌محیطی ناشی از آلایندگی تولید. آینده این صنعت ناگزیر به سمت فناوری‌های پاک‌تر و کم‌کربن حرکت خواهد کرد.

چشم‌انداز؛ از سیاهی تا نوآوری

اگرچه دوده چهره‌ای سیاه دارد، اما نقشی حیاتی در بسیاری از صنایع ایفا می‌کند. از مرکب‌های باستانی تا تایرهای مدرن و باتری‌های پیشرفته، ردپای آن در زندگی بشر مشهود است. آینده این صنعت می‌تواند با نوآوری‌های فناورانه و سازگاری با محیط‌زیست، از یک عامل آلاینده به نمادی از پیشرفت و نوآوری تبدیل شود.