در میانه مهرماه ۱۴۰۴، اجرای قانون جدید بازنشستگی رسماً آغاز شد؛ قانونی که با تغییر در سن و سابقه مورد نیاز برای بازنشستگی، مسیر پایان خدمت شغلی بخشی از نیروی کار کشور را کوتاه‌تر کرده و مفاهیم تازه‌ای از بازنشستگی پیش از موعد را وارد نظام بیمه‌ای ایران کرده است.

آیین‌نامه اجرایی ماده 29 قانون برنامه هفتم توسعه، مربوط به افزایش سن بازنشستگی، توسط معاون اول رئیس جمهور به سازمان اداری و استخدامی ابلاغ شد. این آیین‌نامه، که در 24 بهمن ماه در هیئت وزیران به تصویب رسید، تغییراتی را در نحوه محاسبه سنوات الزامی بیمه‌پردازی برای بازنشستگی اعمال می‌کند.