حتی در بازارهای خونین رمزارز که قیمت‌ها با افت سنگین مواجه می‌شوند، سود از بین نمی‌رود بلکه جابه‌جا می‌شود. در چنین شرایطی، سرمایه‌گذارانی که برنامه‌ریزی دقیق دارند همچنان می‌توانند درآمد کسب کنند، در حالی که دیگران ناچار به تحمل زیان می‌شوند.

برای سال‌ها استراتژی کلاسیک «۶۰/۴۰» که بر مبنای اختصاص ۶۰ درصد سرمایه به سهام و ۴۰ درصد به اوراق قرضه بود، به‌عنوان الگوی غالب مدیریت پرتفوی شناخته می‌شد. منطق این مدل ساده بود؛ هنگامی که بازار سهام افت می‌کرد، اوراق می‌توانستند نقش متعادل‌کننده را ایفا کنند و بالعکس. با این حال، تغییر ماهیت بازارها در سال‌های اخیر و حرکت هم‌جهت سهام و اوراق در دوره‌های بحرانی باعث شده این استراتژی کارایی گذشته را نداشته باشد و مدل‌های جدیدتری جایگزین آن شوند.