بازنگری در پرتفوی جهانی و فرصت‌های پنهان بازارهای نوظهور

به گزارش پایگاه خبری سرمایه و بورس، پرتفوی جهانی به عنوان یکی از جامع‌ترین سبدهای سرمایه‌گذاری جهان شناخته می‌شود و ترکیبی از سهام، اوراق بدهی، املاک و کالاها را شامل است. ارزش این سبد در حال حاضر حدود ۲۵۰ تریلیون دلار برآورد شده که تقریبا دو برابر تولید ناخالص داخلی جهان است. بسیاری از سرمایه‌گذاران حرفه‌ای از ساختار این پرتفوی به عنوان نقطه شروع برنامه‌ریزی‌های بلندمدت استفاده می‌کنند و تغییرات آن را شاخصی برای ارزیابی رفتار بازارهای جهانی می‌دانند.

سلطه دارایی‌های آمریکایی و ریسک‌های پنهان

پژوهش‌های جدید گلدمن ساکس نشان می‌دهد که تکیه بر وزن‌های فعلی دارایی‌ها در پرتفوی جهانی لزوما کم‌ریسک‌ترین راهبرد نیست. در حالی که سهام آمریکا بیش از ۶۰ درصد وزن سهام جهانی را در اختیار دارد و بخش بزرگی از اوراق بدهی نیز متعلق به اقتصادهای توسعه یافته است، پیروی از این ترکیب می‌تواند سرمایه‌گذاران را در معرض حباب‌های احتمالی قرار دهد. در چنین شرایطی دارایی‌های جذابی همچون بازارهای نوظهور، کالاها، زمین‌های کشاورزی و حتی دارایی‌های نامشهود سهم ناچیزی در این سبد دارند و عملا از نگاه بسیاری از سرمایه‌گذاران دور می‌مانند.

ارزیابی عملکرد راهبردهای جایگزین

مقایسه تاریخی نشان می‌دهد که برخی رویکردهای ساده همچون ترکیب ۶۰ درصد سهام و ۴۰ درصد اوراق قرضه از سال ۱۹۵۰ تاکنون نسبت شارپ بالاتری نسبت به پرتفوی جهانی داشته‌اند. این موضوع اهمیت فاصله گرفتن از ترکیب‌های صرفا مبتنی بر شاخص‌های معیار را برجسته می‌کند و نشان می‌دهد که در افق‌های بلندمدت نیز می‌توان از طریق تغییرات هدفمند بازده بهتری کسب کرد.

شیب دهی استراتژیک و بازتنظیم سهم دارایی‌ها

گلدمن ساکس در چارچوب شیب دهی استراتژیک، بازده مورد انتظار هر دارایی و بازده ضمنی شاخص‌های جهانی را بررسی کرده و وزن‌های فعلی پرتفوی را با وزن‌های بهینه مقایسه می‌کند. در ارزیابی جدید این موسسه، سهم ۵۰ درصدی سهام منطقی ارزیابی شده اما سهم طلا که حدود ۵ درصد است بسیار پایین‌تر از سطح مطلوب قرار دارد. به دلیل نقش طلا در مقابله با شوک‌های تورمی، وزن پایین آن می‌تواند آسیب‌پذیری پرتفوی جهانی در برابر شرایط تورمی را افزایش دهد.

ضرورت تنوع بخشی بین المللی و مدیریت ریسک ارز

با وجود عملکرد بالای سهام آمریکا طی دهه‌های اخیر، تحلیلگران معتقدند که این روند ممکن است در آینده با همان قدرت ادامه پیدا نکند. ارزش گذاری بالای شرکت‌های آمریکایی و تمرکز شدید بر شرکت‌های بزرگ فناور، اهمیت توجه به سهام غیرآمریکایی را افزایش داده است. از سوی دیگر، تضعیف احتمالی دلار در ماه‌های پیش رو می‌تواند ریسک ارزی سرمایه‌گذاران غیرآمریکایی را افزایش دهد و نقش دارایی‌هایی همچون طلا، ارزهای امن و سهام بازارهای نوظهور را پر رنگ‌تر کند.

نقش دارایی‌های جایگزین در تقویت بازده

در روش سوم پیشنهادی، استفاده از دارایی‌های جایگزین به عنوان مکمل پرتفوی جهانی مطرح شده است. بازارهای خصوصی در سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشته‌اند و به دلیل نوسان کمتر و بازده ثابت‌تر می‌توانند به بهبود نسبت بازده به ریسک کمک کنند. علاوه بر این، دارایی‌هایی با همبستگی پایین مانند صندوق‌های پوشش ریسک یا سهام کم نوسان می‌توانند ریسک ناشی از تمرکز بر فناوری آمریکا را کاهش دهند و پایداری بیشتری در دوره‌های پرتنش برای پرتفوی فراهم کنند.

تحلیل‌ها نشان می‌دهد که پرتفوی جهانی با وجود اندازه عظیم و گستردگی دارایی‌ها، در برابر برخی ریسک‌های ساختاری آسیب‌پذیر است. افزایش سهم طلا، تقویت حضور در بازارهای نوظهور، کاهش وابستگی به سهام آمریکا و استفاده از دارایی‌های جایگزین می‌تواند نسبت بازده به ریسک را در سال‌های آینده بهبود دهد. سرمایه‌گذاران با به کارگیری رویکردهای مبتنی بر تحلیل‌های ساختاری و عملکردی، قادر خواهند بود پرتفویی مقاوم‌تر نسبت به چرخه‌های اقتصادی و نوسانات بازار جهانی ایجاد کنند.