اشتباه کردیم که رمزارزها را پس زدیم

به گزارش پایگاه خبری سرمایه و بورس، در حالی که جهان در سال ۲۰۲۵ میلادی رمزارزها را به عنوان یکی از ستون‌های اصلی توسعه کسب‌وکار و رشد اقتصادی پذیرفته است، اقتصاد ایران همچنان در بن‌بست تعلل و نگاه سلبی به این پدیده نوظهور قرار دارد. نبود چارچوب قانونی مشخص و اتخاذ تصمیمات متناقض از سوی نهادهای حاکمیتی، فضای غبارآلودی را برای فعالان این حوزه ایجاد کرده است که نتیجه‌ای جز سردرگمی کارآفرینان و فرار سرمایه‌های داخلی و خارجی نداشته است. این بی‌ثباتی ساختاری، نه‌تنها مانع از ورود رسمی نقدینگ به این بازار شده، بلکه اکوسیستم نوآوری کشور را به سمت فعالیت‌های زیرزمینی یا مهاجرت به کشورهای پیشرو سوق داده است. در شرایطی که فاصله فناورانه ایران با روندهای جهانی هر روز عمیق‌تر می‌شود، سیاستگذاران داخلی هنوز در مرحله ابتدایی تعیین متولی و تفکیک مسئولیت‌ها باقی مانده‌اند و فرصت‌های بی‌نظیر تحول دیجیتال را به هزینه‌های سنگین اقتصادی تبدیل می‌کنند.

گذار رمزارزها از حاشیه به متن قدرت مالی جهان

برخلاف تصورات گذشته، رشد بازار دارایی‌های دیجیتال دیگر یک موج هیجانی یا زودگذر نیست، بلکه به بخشی پایدار و نهادینه شده در ساختار مالی بین‌المللی تبدیل شده است. سال ۲۰۲۵ به عنوان نقطه عطفی در رسمی‌سازی این صنعت شناخته می‌شود؛ به طوری که ثبت رکورد ۸.۶ میلیارد دلار معامله ادغام و تملک در حوزه کریپتو، نشان‌دهنده بلوغ این بازار و ورود بازیگران سنگین‌وزن سنتی به این عرصه است. شرکت‌های بزرگی همچون کوین‌بیس و ریپل با خریدهای استراتژیک خود ثابت کردند که رقابت در این حوزه دیگر محدود به استارت‌آپ‌های کوچک نیست. در این میان، نقش دولت آمریکا در تعریف دارایی‌های دیجیتال به عنوان یک «اولویت ملی» بسیار تعیین‌کننده بود؛ اقدامی که با رفع ابهامات حقوقی، مسیر را برای ورود سرمایه‌گذاران نهادی و پذیرش این فناوری در بازار سرمایه هموار کرد.

استیبل‌کوین‌ها؛ پل ارتباطی بلاک‌چین و اقتصاد واقعی

یکی از کلیدی‌ترین ابزارهایی که در سال‌های اخیر توانست تکنولوژی بلاک‌چین را به بدنه واقعی اقتصاد متصل کند، ظهور و گسترش استیبل‌کوین‌ها بود. این دارایی‌ها با کاهش نوسانات شدید قیمت، امکان پرداخت‌های بین‌المللی، تسویه‌های مالی سریع و کاهش هزینه‌های جابه‌جایی پول را فراهم کردند. در سال جاری، تقاضا برای زیرساخت‌های مبتنی بر استیبل‌کوین به شدت افزایش یافته و سرمایه‌گذاران این بخش را به عنوان امن‌ترین مسیر ورود به دنیای کریپتو شناسایی کرده‌اند. برای کشورهایی که با محدودیت‌های بانکی و تحریم‌های بین‌المللی دست‌ و پنجه نرم می‌کنند، این ابزار می‌توانست به عنوان یک راهکار راهبردی در تجارت خارجی عمل کند، اما نبود مقررات شفاف در ایران، این ظرفیت بالقوه را بلااستفاده باقی گذاشته است.

فرصت‌سوزی در جذب سرمایه و اشتغال‌زایی مدرن

ایران با دارا بودن نیروی انسانی متخصص و جوان، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به قطب بلاک‌چین منطقه داشت. رمزارزها می‌توانستند ابزاری کارآمد برای جذب سرمایه‌های ایرانیان خارج از کشور، دور زدن محدودیت‌های بانکی و ایجاد هزاران شغل در حوزه فین‌تک باشند. با این حال، در شرایطی که در بازارهای جهانی مجوزهای فعالیت در این حوزه به دارایی‌های ارزشمند تبدیل شده‌اند، در داخل کشور مسیر اخذ مجوز همچنان در هاله‌ای از ابهام است. این رویکرد انقباضی نه‌تنها دولت را از درآمدهای مالیاتی قابل‌توجه محروم کرده، بلکه باعث شده است تا ایده‌های خلاقانه پیش از رسیدن به مرحله سودآوری، از چرخه اقتصادی کشور خارج شوند.

ضرورت تغییر نگرش از مدیریت سلبی به نظارت هوشمند

واقعیت‌های اقتصادی سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که رمزارزها قرار نیست جایگزین نظام مالی سنتی شوند، بلکه به عنوان مکمل، آن را کارآمدتر و رقابتی‌تر می‌کنند. تجربه موفق جهانی ثابت کرده است که تلفیق نوآوری دیجیتال با نظارت هوشمندانه، نه تنها ثبات مالی را تهدید نمی‌کند، بلکه با شفاف‌سازی تراکنش‌ها به سلامت اقتصاد کمک می‌کند. برای ایران، خروج از وضعیت فعلی نیازمند یک اراده سیاسی برای مدیریت فعال این تحول است. هر روز تاخیر در تدوین استراتژی مشخص، به معنای از دست دادن سهم بازار و جایگاه رقابتی در آینده‌ای است که در آن، اقتصاد دیجیتال حرف اول را می‌زند. اصلاح مسیر فعلی و پذیرش رمزارزها به عنوان بخشی از راهکار توسعه، تنها راه جبران شکاف ایجاد شده با استانداردهای جهانی است.