واردات نهاده های دامی در سال جاری به فرآیندی پیچیده و پرهزینه تبدیل شده است؛ مسیری که در آن شکل گیری انحصار، اختلاف نرخ ارز و امضاهای طلایی، گروهی محدود را به بازیگران مسلط بازار تبدیل کرده و در مقابل، تولیدکنندگان واقعی و مصرف کنندگان نهایی را به بازندگان اصلی این سازوکار رانتی بدل ساخته است. این وضعیت در حالی تداوم یافته که تامین پایدار خوراک دام و طیور بارها مورد تاکید مقامات عالی کشور قرار گرفته، اما اختلال در واردات همچنان پابرجاست و ریشه اصلی آن نه در کم کاری افراد، بلکه در ساختار نهادی فسادزا جست وجو می شود.