۹۶درصد درآمد مستاجران تهرانی صرف مسکن و خوراک می‌شود
جنس بحران مسکن در تهران نسبت به اواخر دهه ۹۰ تغییر ماهوی پیدا کرده است؛ اگر در سال‌های میانی جهش قیمت‌ها، دغدغه اصلی زوج‌های اجاره‌نشین، پس‌انداز برای خرید «خانه‌اول» بود، امروز مسئله آن‌ها «تأمین مالی اضطراری برای پرداخت اجاره» شده است.
به گزارش پایگاه خبری سرمایه و بورس، جنس بحران مسکن در تهران نسبت به اواخر دهه ۹۰ تغییر ماهوی پیدا کرده است؛ اگر در سال‌های میانی جهش قیمت‌ها، دغدغه اصلی زوج‌های اجاره‌نشین، پس‌انداز برای خرید «خانه‌اول» بود، امروز مسئله آن‌ها «تأمین مالی اضطراری برای پرداخت اجاره» شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد با سطح فعلی اجاره‌بها در پایتخت، حدود ۶۷ درصد از مجموع حداقل دستمزد زوجین صرف تنها یک نیاز معیشتی یعنی «مسکن» می‌شود و با اضافه‌شدن هزینه خوراک، بیش از ۹۰ درصد درآمد ماهانه خانوار را دربرمی‌گیرد.
تغییر جنس بحران مسکن از «خانه‌دار شدن» به «بقای اجاره‌نشینی»
در شرایط کنونی، مستاجران برای بقا در بازار مسکن، ناچار به حذف بخش بزرگی از سبد مصرفی خود شده‌اند. بسیاری از خانوارها هزینه‌هایی چون پوشاک، تفریح، مسافرت و حتی خدمات درمانی را از زندگی خود کنار گذاشته‌اند. این تغییر رفتار مصرفی، علاوه بر ایجاد فشار معیشتی شدید، آثار مخربی بر رشد اقتصادی کشور دارد؛ چراکه کاهش هزینه‌کرد خانوارها در بازارهای مختلف، موجب افت تقاضا و رکود در بخش‌های مولد اقتصاد می‌شود.
هزینه اجاره در تهران؛ بلعنده ۹۶ درصد از درآمد خانوار
مطابق داده‌های شاخص اجاره مسکن «دنیای اقتصاد»، میانگین اجاره‌بهای پیشنهادی آپارتمان در تهران در ابتدای مهر ۱۴۰۴ مترمربعی حدود ۴۵۰ هزار تومان بوده و عملاً نسبت به ماه گذشته تغییر محسوسی نداشته است. بررسی‌ها از فایل‌های آنلاین بازار اجاره نشان می‌دهد، میانگین اجاره واحدهای میان‌متراژ (حدود ۸۴ مترمربع با عمر ۸ سال) در تهران، ۲۰ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان اجاره ماهانه و ۵۹۵ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان ودیعه است.
این ثبات نسبی اما به‌دلیل ضعف توان مالی مستاجران و انتظار موجران برای یافتن مستاجر مناسب بوده است. طبق محاسبات، حدود ۹۶ درصد از حداقل دستمزد یک زوج اجاره‌نشین تهرانی صرف مسکن و خوراک می‌شود؛ به این معنا که تنها ۴ درصد از درآمد ماهانه آن‌ها برای سایر نیازهای زندگی باقی می‌ماند. در مناطق جنوبی پایتخت نیز که میانگین اجاره حدود ۱۱.۶ میلیون تومان است، حدود ۷۰ درصد از کل حقوق خانوار صرف خوراک و اجاره می‌شود.
حذف نیازهای اساسی و سقوط کیفیت زندگی
تحقیقات میدانی نشان می‌دهد بسیاری از مستاجران برای تأمین «پول پیش»، ناچار به فروش دارایی‌های شخصی خود از جمله خودرو یا طلا شده‌اند. این دارایی‌ها پیش‌تر به‌عنوان سرمایه اولیه برای خرید خانه اول در نظر گرفته می‌شد، اما اکنون به ابزاری برای بقا در اجاره‌نشینی تبدیل شده است.
به گفته فردین یزدانی، کارشناس اقتصاد مسکن، سهم خوراک و مسکن از کل درآمد خانوارها حدود ۸۰ درصد برآورد می‌شود و از ۲۰ درصد باقی‌مانده تنها ۹ درصد صرف سلامت می‌شود. در نتیجه، بودجه خانوار برای سایر هزینه‌ها تقریباً صفر است. حذف سفر، تفریح، پوشاک و لوازم خانه از سبد مصرفی خانوارها نشان‌دهنده افت مستمر کیفیت زندگی در کشور است.
پیامدهای اجتماعی و اقتصادی فقر مسکن
فشار شدید هزینه‌های مسکن و خوراک موجب گسترش فقر در میان مستاجران شده است. این فقر نه‌تنها با پیامدهای اجتماعی نظیر افزایش نابرابری، خشونت خانوادگی، طلاق و بزهکاری همراه است، بلکه اثرات اقتصادی قابل توجهی نیز دارد. کاهش قدرت خرید و افت تقاضای مصرفی، موجب رکود در کسب‌وکارها و کاهش درآمد عمومی خانوارها می‌شود. در نتیجه، جامعه در چرخه معیوب «تورم و رکود» گرفتار شده و امکان خروج از فقر ساختاری به حداقل می‌رسد.
برچسب ها :اجاره مسکن ، اجاره نشینی ، خرید مسکن ، رکود مسکن ، قیمت مسکن ، مسکن
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0