اقتصاد برای همه است، نه برای برخی
به گزارش پایگاه خبری سرمایه و بورس، رسانه اقتصادی ما با نگاهی فراتر از آمار و نمودارها، به این باور رسیده است که اقتصاد سالم، اقتصادی است که همه مردم را با هر زبان، قوم، منطقه و فرهنگ، شریک توسعه و عدالت بداند. بند «ج» ماده ۲ قانون مطبوعات ما را به نفی مرزبندی‌های کاذب دعوت می‌کند؛ مرزبندی‌هایی که اگرچه شاید در ظاهر بی‌ارتباط با اقتصاد به‌نظر برسند، اما در عمل از مهم‌ترین ریشه‌های تبعیض و نابرابری اقتصادی‌اند. ما تلاش کرده‌ایم در گزارش‌های خود نشان دهیم که نابرابری‌های منطقه‌ای، شکاف‌های قومی و بی‌عدالتی‌های مبتنی بر زبان یا رسوم، چگونه بر توزیع فرصت‌های اقتصادی اثر می‌گذارند.
بورس تهران، نه بازار ملی؛ باید همه‌گیر باشد
برای سال‌ها، بازار سرمایه ایران تمرکز بی‌سابقه‌ای بر تهران و چند کلان‌شهر خاص داشته است. شرکت‌هایی که در بورس فعال‌اند، اغلب دفتر مرکزی‌شان در پایتخت است، بیشتر عرضه‌های اولیه در دست ساکنان مناطق خاص قرار می‌گیرد، و دسترسی به مشاوران و نهادهای مالی نیز به شکل ناعادلانه‌ای متمرکز است. ما در رسانه خود با طرح این موضوع، خواستار تغییر ساختار تمرکزگرا در بازار سرمایه شده‌ایم تا مناطق کمتر برخوردار نیز سهمی از فرصت‌های بورسی داشته باشند.
راه‌اندازی دفاتر بورس در شهرهای کوچک، آموزش مالی به زبان محلی، تشویق سرمایه‌گذاران بومی برای مشارکت در شرکت‌های منطقه‌ای و حمایت از سهام‌داری خانوارهای روستایی، بخشی از محورهای گزارش‌های ما در این زمینه بوده است. اقتصاد باید برای همه باشد، نه برای پایتخت‌نشینان.
زبان نباید مانع فهم اقتصاد باشد
یکی از پنهان‌ترین اشکال تبعیض، در دسترس نبودن اطلاعات اقتصادی برای گروه‌هایی است که زبان مادری‌شان فارسی نیست. در کشور ما که اقوام و زبان‌های گوناگون زندگی می‌کنند، هنوز هم بسیاری از آموزش‌های اقتصادی و مالی فقط به فارسی معیار ارائه می‌شوند. ما در گام‌هایی ابتدایی، تلاش کرده‌ایم محتوای ساده‌سازی‌شده بورسی را به زبان‌های ترکی، کردی، عربی و بلوچی ترجمه کنیم تا فهم اقتصاد محدود به زبان رسمی نباشد.
اگر اقتصاد را برای توسعه همه‌جانبه می‌خواهیم، باید به زبان همه سخن بگوییم. تفرقه‌افکنی با بی‌توجهی به زبان، برابر است با محروم کردن بخشی از جامعه از فرصت‌های سرمایه‌گذاری.
اقلیم و فرهنگ محلی، باید مزیت باشد نه مانع
در تحلیل‌های ما درباره اقتصاد منطقه‌ای، بارها این نکته را برجسته کرده‌ایم که نباید تفاوت‌های اقلیمی و فرهنگی را بهانه‌ای برای کنار گذاشتن مناطق خاص از برنامه‌ریزی اقتصادی قرار داد. مناطق مرزی، عشایری، یا با ساختارهای فرهنگی متفاوت از مرکز، نباید صرفاً در چارچوب امنیتی یا سیاسی دیده شوند. ما بر این باوریم که توسعه اقتصادی، اگر متوازن نباشد، خود زمینه‌ساز اختلاف و شکاف‌های اجتماعی خواهد شد.
در گزارش‌هایی درباره مزایای بومی‌سازی صنایع، توسعه صندوق‌های سرمایه‌گذاری منطقه‌ای، یا ارتقای سواد مالی در استان‌های محروم، همواره کوشیده‌ایم نشان دهیم که مرزبندی‌های اجتماعی ساخته دست ذهن‌های غیرکارآمد است و اقتصاد سالم، آن را در هم می‌شکند.
کار رسانه اقتصادی ما فقط آموزش یا تحلیل نیست؛ بلکه ساختن نگاهی فراگیر در میان مخاطبان است. ما تلاش کرده‌ایم فضایی ایجاد کنیم که مخاطب کرد، لر، بلوچ، ترکمن یا عرب، خود را بخشی از تصمیم‌سازی‌های مالی کشور بداند. این رسالت فراتر از خبررسانی است. این همان نگاهی است که بند «ج» قانون مطبوعات بر آن تأکید دارد: نفی مرزبندی‌های کاذب و پیوند اقشار جامعه بر مدار آگاهی و انصاف.
